In de loop der jaren ontwikkelden deze halfgeënsceneerde droomportretten zich tot een mature conversatie die gaat over metamorfose, persoonlijke identiteit, potentieel en de moeder-dochterrelatie, maar die ook evolueerde tot een pleidooi voor sensuele analyse en tragische romantiek. Het onthult de fundamenten van de hechte band en van de professionele carrière van dit kunstenaarsduo dat sinds 2004 samenwerkt onder de naam memymom.

De ruwe analoge beelden uit het verleden vormen een bron van inspiratie voor het huidige werk, dat gekenmerkt wordt door een emotionele esthetiek die net niet erotisch is. Ze verzinnen mysterie, stralen intimiteit uit en creëren een postmodern hypergelinkt verhaal waar alles mogelijk is. De moeder-dochter relatie betekent dat ze vaak op een zeer intuïtieve manier samenwerken en het resultaat op natuurlijke en vanzelfsprekende manier tot stand komt.

Memymom’s komende tentoonstelling in Botanique heeft de toepasselijke titel “Home Game”. Het is de eerste keer dat hun thuisstad Brussel de locatie vormt voor een grote overzichtstentoonstelling. Deze ligt in het verlengde van de tentoonstelling die te zien was in het Musée de la Photographie in Charleroi (september 2018 – januari 2019) en die de toeschouwer liet kennismaken met de essentie en de voortdurende evolutie van hun samenwerking doorheen drie hoofdstukken: The Umbilical Vein (1990-2003), The Digital Decade (2010-2015), en Somewhere Under the Rainbow (2016-2021). Hetzelfde retrospectieve karakter zal ook in Home Game aanwezig zijn, maar tegelijk zal er ook een behoorlijke hoeveelheid nooit eerder getoond werk te zien zijn. Werken die een inkijk bieden in het universum van memymom, dat zich ver voorbij Lisa als enige protagonist uitstrekt. Beelden die een divers gezelschap van anderen tonen, die op hun beurt verschillende rollen vertolken in het sensuele en mysterieuze Wonderland van dit duo.