Vivian Maier (1926-2009) werkte vanaf begin jaren 50 verschillende decennia als kindermeisje in New York en Chicago. Ze documenteerde de wereld rondom haar nauwgezet maar drukte haar negatieven zelden of nooit af waardoor bijna niemand haar werk bij leven te zien kreeg. Haar hele leven bleef ze in de anonimiteit tot in 2007 haar fotografisch corpus aan het licht kwam: meer dan 120.000 negatieven, super 8 en 16mm films, audiofragmenten, etc., een nooit eerder getoonde collectie die je nu voor het eerst kan ontdekken. Haar allesverslindende fotografische inspanningen maakte haar uiteindelijk tot een van de meest geprezen voorvechters van de straatfotografie.
​​​​​​​
In haar werk vinden we steeds terugkerende thema’s: straattaferelen, portretten, de wereld van de kinderen, en ook een voorliefde voor zelfportretten. Die zijn er in overvloed in het werk van Vivian Maier, in een veelheid van vormen en variaties – tot het punt dat het bijna een taal binnen haar taal is. Een dualiteit. Weerspiegelingen van haar gezicht of haar schaduw: elk zelfportret van Vivian Maier is een bevestiging van haar aanwezigheid. De meer dan 80 zelfportretten nemen je mee op sleeptouw door de straten van deze grootsteden.