Voor de serie Liminal Zones van Maureen Bachaus, waar deze expositie naar vernoemd is, stelt de kunstenaar vragen als: Hoe verhoudt de mens zich tot zijn veranderende omgeving? Is hij een product, dat ingepakt, weggestuurd of verscheept kan worden om een economisch of politiek doel te bewerkstelligen? Zoeken mensen bescherming door een eigen, veilige wereld te creëren? Of nemen zij een regisseursrol aan om de buitenwereld te beheersen en vorm te geven? De vragen hebben, gezien de recente ontwikkelingen in Oekraïne, een extra lading gekregen. Bachaus’ artistieke zoektocht leidde tot een aantal symbolische portretten, onder andere van de autistische tiener Gwen. Gwen kiest ervoor om in verschillende ‘Zones’ te leven: ieder met een eigen thema en omgeving. Zij bepaalt daarmee vanuit welk perspectief zij de wereld bekijkt. En hoewel anders vormgegeven, geldt deze aanpak voor alle geportretteerden. Zij kiezen zonder uitzondering een unieke invalshoek, om zo vorm te geven aan hun omgeving. Daarnaast presenteert Maureen de serie ‘Wonderland’. Tijdens haar reizen in binnen- en buitenland legt zij bijzondere locaties en situaties vast. Ook deze beelden vertellen een persoonlijk verhaal dat onderhevig is aan veranderende externe omstandigheden.

Naast het streven om haar werk visueel te laten opgaan in zijn omgeving, onderzoekt Waeyen met haar werk of ze de grens tussen de toeschouwer en het kunstwerk kan slechten. Met regelmaat markeert een (rode) streep op de vloer van een museum de gepaste afstand tot een werk. Bij Waeyen ligt dit anders. Waar ligt de grens van haar werk? Waar begint het en waar houdt het op? Ze legt verbindingen en laat mensen participeren. Bijvoorbeeld met het transparante en toegankelijke ‘museumpje’, dat eruitziet als een ruimtelijk fijnmazig lijnenspel. Museumpje is gemaakt tijdens de pandemie. Waeyen maakte haar eigen pop-up museumpje, waarin kleine uitneembare tekeningen worden gepresenteerd. Het kan overal worden neergezet en is in de expositie aanwezig en te betreden. Door de transparantie zijn de binnen- en buitenwereld ongescheiden en kan men elkaar zien, horen, ruiken. De toeschouwer wordt onbewust onderdeel van de situatie, ongeacht of men zich buiten of binnen het werk bevindt.

Het begrip liminaal markeert een overgangsfase, een drempel tot binnen en buiten, een drempel tussen bewustzijn en on(der)bewuste, een overgang tussen 2 rollen, 2 zones, 2 omgevingen, bijvoorbeeld tussen de omgeving die wij zelf beheersen en de vastgelegde of opgelegde situatie. Het zijn grenzen tussen fysieke locaties, maar ook tussen mensen en machten. Grenzen om te slechten!