Wie naar Agterbergs werk kijkt voelt een donkere geschiedenis, maar het is niet direct duidelijk wat daaraan ten grondslag ligt. Hier zit de fascinerende kern van Agterbergs werk: ze onderzoekt niet alleen de maakbaarheid van de herinnering, maar ook hoe mensen gewild of ongewild de leegtes hierin proberen op te vullen. In haar werk vormen politiek, media en burgers de hoofdrol: ze zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden, maar bevinden zich ook in een continue machtsstrijd.

De inspiratie van Agterberg
Net als een optische illusie, kan ook een herinnering gemanipuleerd of vervormd worden: door je eigen brein, maar in sommige gevallen ook door externe factoren. Een voorbeeld hiervan is de Spaanse amnestiewet uit 1977, waarmee het Pact van vergeten van kracht ging. Na de dood van Francisco Franco in 1975 werd door de regering de beslissing genomen om de veertigjarige dictatuur officieel te vergeten. Juridisch gezien betekende dat misdaden onder Franco’s dictatuur niet werden vervolgd. In de openbare ruimte betekende dat zichtbare overblijfselen van deze misdaden werden verdoezeld. Zo werd het Spaanse collectieve geheugen van vóór het Pact gefragmenteerd, verstoord en vervaagd.

Deze geschiedenis vormt het vertrekpunt van Bebe Blanco Agterbergs (Nederland, 1995) beelden, waarin een visueel spanningsveld ligt wat Agterberg op haast surrealistische en soms apocalyptische wijze vast weet te leggen.

Florentine Riem Vis Stipendium ontvanger
Bebe Blanco Agterberg is de zesde ontvanger van het Florentine Riem Vis Stipendium. Het stipendium is ingesteld ter nagedachtenis aan Florentine Riem Vis (1959-2016) en wordt jaarlijks uitgereikt met als doel een jonge kunstenaar in staat te stellen zijn of haar artistieke carrière verder te ontwikkelen. Eerdere ontvangers van het stipendium waren Karolina Wojtas (2021), Gilleam Trapenberg (2020), Solène Gün (2019), Rebecca Sampson (2018), Stefanie Moshammer (2016/17).

De tentoonstelling is te zien in Foam3H, Foam museum