‘We Are Animals’ verkent verschillende facetten binnen de relatie tussen mens en dier. De werken tonen scherpe perspectieven op de menselijke manipulatie van andere diersoorten. Daarnaast uiten ze de bewondering voor en viering van dieren als wonderlijke wezens, waar wij zoveel van onszelf in herkennen.

Mensen omringen zich graag met aaibare, schattige wezens. Kleurrijke knuffeldieren vullen speelgoedwinkels, foto’s en filmpjes van katten worden massaal bekeken en gedeeld op internet en velen van ons beschouwen hun huisdier als favoriet familielid. De kunstenaars in ‘We Are Animals’ onderzoeken dit gegeven en laten tegelijkertijd de keerzijde zien. De enorm opgeblazen, suikerzoete schilderijen van internetkatten door Martin Eder maken het lieflijke bijna monsterlijk. Een videocompilatie van Cory Arcangel van katten die over pianotoetsen paraderen, heeft een kakofonie als resultaat. En de installatie van Maurizio Cattelan, met een konijn hangend aan zijn extreem lange oren, maakt ons bewust van de scheve machtsverhouding tussen mens en dier.

Fabelachtig
“Go to hell”, bijt een felblauwe haan ons toe. Kunstenaar David Shrigley geeft zijn dieren een stem, vaak met ironische ondertoon. Speciaal voor de tentoonstelling ‘We Are Animals’ maakt hij een nieuwe serie van zijn cartooneske dieren. Sinds mensenheugenis vertellen wij verhalen over onszelf aan de hand van dieren. We kennen ze in fabels en mythes menselijke eigenschappen toe: de sluwe vos, de koppige ezel, de wijze uil. Deze symbolische verhalen worden door kunstenaars opnieuw onder de loep genomen. Zo laat John Baldessari een levensgrote kameel bijna door het oog van de naald kruipen. En een hoogtepunt uit de tentoonstelling: de gevederde ijsberen van Paola Pivi. Ze lijken levensecht, maar toch is er iets vreemds aan de hand. Deze kleurrijke beesten houden zich bezig met menselijke activiteiten als yoga, dansen en simpelweg met elkaar rondhangen.

Wilde dieren
Dieren kunnen ons ook doen terugdeinzen en ons confronteren met de wildernis, waar wij als mens inmiddels ver vanaf staan. Geen wonder dat we zo gefascineerd zijn door de wolf die de laatste jaren steeds meer zijn plek weer opeist in onze samenleving. Marc Dion plaatst dit boeiende dier op een ongebruikelijk voetstuk: de ‘Mobile Wilderness Unit’, een omkering van de mobiele huizen van waaruit mensen op een comfortabele manier de wildernis kunnen ontdekken. Candida Höfer legt met indringende foto’s vast hoe wij in dierentuinen op afstand naar exotische dieren kijken, losgezongen van hun natuurlijk habitat. Kunstenaar Douglas Gordon laat het publiek juist dichterbij de indrukwekkende olifant komen dan ooit, in een bijzondere, levensgrote video-installatie. Met ontzag en bewondering kijken we toe hoe het majestueuze dier op de vloer van een kunstgalerie ligt en zijn machtige lichaam in allerlei onnatuurlijke houdingen beweegt.