Kunsthal Rotterdam trapt het nieuwe jaar af met een multimediale tentoonstelling over het tijdloos verlangen naar eeuwige jeugd. Aan de hand van mode, fotografie en video laat de tentoonstelling ‘Youthquake’ zien hoe youth sells. In de beeldcultuur wordt jong zijn uitbundig gevierd. In het straatbeeld, reclames en (social) media wordt het verlangen om eeuwig jong te blijven breed uitgedragen. Mode is bij uitstek het domein dat ons mogelijkheden biedt leeftijdloos te zijn, of in ieder geval te lijken. Modeontwerpers, beroemdheden en stijliconen op leeftijd spelen er in hun looks mee. In een spectaculair tentoonstellingsontwerp van multidisciplinair modehuis MAISON the FAUX is te zien hoe jong-zijn in onze beeldcultuur en lifestyle de norm is.

‘Youthquake’ gaat over volwassen kinderen en jeugdige senioren. De mythische fontein van de eeuwige jeugd vormt het hart van de tentoonstelling. In een wervelende audiovisuele show volgen historische mini-me’s, runways met tienermodellen en seniore paradijsvogels elkaar op. Daaromheen is in verschillende thema’s te zien hoe mode, marketing en (sociale) media de afgelopen eeuw in de ban zijn geraakt van jonge mensen.

Mini-Me
Voor 1900 bestaat speciale kinderkleding nog niet. Kinderen dragen dezelfde kleding als volwassenen. Voor de gegoede klasse zijn deze miniatuurvolwassenen een uithangbord van hun welvaart. Maar ook nu willen ouders hun succes etaleren met de looks van hun kinderen en poseren supersterren als Beyoncé met schattige kopieën van zichzelf op de rode loper. In de tentoonstelling demonstreren rijk uitgevoerde kanten en zijden kinderjaponnen uit de 19e eeuw en items uit hedendaagse kinder- en babycollecties van Dior en Gucci dit ‘mini-me’ fenomeen.

Voor altijd jong
Dat mode de tijdgeest reflecteert, illustreren talloze stukken uit de collectie van Modemuseum Hasselt. Opkomende emancipatie, klassengelijkheid en toegenomen vrijetijdsbesteding luiden in de jaren 1920 het tijdperk van de garçonne in: vrouwen dragen soepel vallende paillettenjurken en jongensachtige kapsels. De jonge generatie zet zich af tegen hun ouders met eigen kleding, muziek en taalgebruik. In de zestiger jaren rebelleert de jeugd – op zoek naar hun identiteit – opnieuw tegen de heersende normen van oudere generaties. Door de komst van massamedia ontstaat een sterke jeugdcultuur. De hoofdredacteur van Vogue US spreekt in 1965 in haar gerenommeerde modeblad zelfs van een ware youthquake. In de tentoonstelling nemen minijurken van Mary Quant en jumpsuits met psychedelische prints de bezoekers mee terug in de tijd.

Verlangen naar eeuwige jeugdAge does(n’t) matter
De jaren negentig zijn het tijdperk van supermodellen als Kate Moss en Naomi Campbell. Tieners stelen de show in campagnes en op de catwalks. In de tentoonstelling is te zien hoe in advertenties de camera’s zijn gericht op steeds jongere en superslanke modellen. Dit nieuwe ideaalbeeld begint het decennium daarna te kantelen en in de sterk dwingende beeldvorming ontstaan scheuren. Merken die weigeren XL-kleding te maken, kunnen vandaag de dag op een storm van kritiek rekenen. In de tentoonstelling zien we werk van fotografen als Ari Seth Cohen uit New York en de Rotterdamse Harmen Meinsma, die oudere modellen en hun advanced style in de schijnwerper zetten. Ook zijn er voorbeelden van de Granny Look, die momenteel breed omarmd wordt door een jonge generatie, en modeontwerpers als Walter van Beirendonck en Bas Kosters die in hun collecties de kinderwereld als inspiratiebron gebruiken.

Ageing well
Wat leeftijd met je doet, is voor ieder mens anders. In de film ‘Forever’ uit 2006 van Julika Rudelius is te zien hoe Amerikaanse zestigers door middel van cosmetische chirurgie blijven streven naar een jong lichaam. Ook de fotoserie van Juno Calypso zoomt in op wat mensen ervoor over hebben om jonger te lijken: van corrigerend ondergoed tot maskers en fillers. In het slotstuk van de tentoonstelling maakt de bezoeker kennis met eeuwige tiener Iris Apfel . Dit 99-jarige wereldberoemde stijlicoon denkt, leeft en kleedt zich jong, maar biedt met haar unieke stijl een positief tegengewicht aan de adoratie van de jeugd.