Volgens sommigen is nieuwsgierigheid een uitvinding van de duivel. Volgens anderen is het een van de grootste kwaliteiten en zelfs de essentie van de fotografie.Tijdens de lockdown vroeg ik me af hoe ik nieuwsgierig kon blijven, hoe ik kon blijven reizen, kijken en naar anderen toe gaan, en hoe ik kon blijven kiezen voor openheid liever dan in mezelf gekeerd te zijn. Vanuit mijn huiskamer heb ik een venster op de wereld geopend via Google Street View, die ongelofelijke tool waarmee we vrijwel de hele planeet kunnen afreizen. De epidemie stond centraal in alle gesprekken, een onzichtbaar maar alomtegenwoordig monster. En ze had een oorsprong: Wuhan, daar waar alles was begonnen, de haard van de COVID-19-epidemie, de miskende stad en de vergaarplek van alle mogelijke geruchten, die ongelukkig in het middelpunt van de actualiteit was gegooid.

De beelden voor de tentoonstelling maakte ik door rechtstreeks van het scherm te fotograferen, tijdens mijn virtuele zwerftochten in de stad. Ik gebruikte Washi F-film, een film waarmee medische röntgenfoto’s worden gemaakt en die oorspronkelijk werd gebruikt om longziekten te diagnosticeren. Bij toeval veroorzaakte mijn fototoestel een lichtvlek, die als een onderzoekend hemellichaam boven de stad en haar inwoners zweefde. Ik hou van het idee van een wat verdraaide toepassing, als een persoonlijke en ver- vormde radiografie van die plaats, een gefantaseerd en poëtisch beeld, een vertekend beeld, maar ook een zekere vorm van exorcisme.

Simon Vansteenwinckel werd in 1978 in Brussel geboren. Hij is fotograaf en grafisch ontwerper. Hij werkt langdurige documentaire projecten uit en maakt de esthetische keuze voor de contrastrijke en korrelachtige weergave van zilverfilm en zwart-wit om te focussen op het beeld, het lichtspel en de compositie en om daar een tijdloze toets aan te geven. Via zijn werk neemt Simon Vansteenwinckel uitvoerig deel aan de bruisende Brusselse fotoscene, die vandaag heel levendig en innovatief is. Zijn onderwerpen zijn divers, van een initiatiereis naar Chili en Argentinië met zijn gezin, wat resulteerde in het boek Nosotros (Editions Yellow Now, 2018), tot Platteland (een uitgave van Home Frit’Home, 2019), een visueel verslag van zijn omzwervingen in België. Simon stelde al eens tentoon in het Fotografiemuseum voor de 17e Prix National Photographie Ouverte (9 december 2017 – 22 april 2018), waar hij de Prix Nikon Belux won.

Zijn werk wordt vertegenwoordigd door de galeries Modern Blocks en Calaveras (België). Hij is ook coauteur van de boeken 1010 South Station (Éditions Le Mulet, 2018), Sauvage (Éditions Le Mulet, 2018), en 1010 Noordzee (Éditions Le Mulet, 2019). Sinds 2016 maakt hij deel uit van het redactie- comité van het tijdschrift Halogénure. Tot slot is Simon Vansteenwinckel samen met graficus en fotograaf Mathieu Van Assche medeoprichter van Éditions Le Mulet, een onafhankelijke uitgeverij die in fotoboeken is gespecialiseerd.