In onze nieuwe galerieruimte in de Hazenstraat opent op 24 oktober de solotentoonstelling ‘Twilight Zone, Museum Boijmans Van Beuningen’ van Satijn Panyigay. In deze tentoonstelling neemt Panyigay ons op verkenning door een leeg Boijmans Van Beuningen. Ze laat ons daarmee zien dat het museum meer is dan een reeks witte achtergronden. Hoe bepalend zijn de ruimtes waarin we naar kunst kijken voor de manier waarop we die kunst ervaren?

Museum Boijmans Van Beuningen (Rotterdam) heeft onlangs haar deuren gesloten voor een langdurige grootschalige renovatie. Satijn Panyigay mocht de tijd nemen om de essentie van het lege museum vast te leggen op een heel bijzonder moment – een schemergebied tussen de sluiting van het museum en het begin van de wederopbouw, een toestand die niemand ziet. De muren van het museum werden als object op de camera vastgelegd en verloren hun dominante rol van de achtergrond waarin kunst wordt tentoongesteld.

Twilight Zone, Museum Boijmans Van Beuningen maakt deel uit van een groter project waarin Satijn Panyigay het karakter van de lege tentoonstellingsruimten van vooraanstaande Nederlandse musea die hedendaagse kunst tentoonstellen, door middel van fotografie tussen de shows vastlegt. Ze fotografeerde ook het Kröller-Müller Museum op die korte momenten dat een museum bijna zijn functie verliest en zonder kunst te zien is en geen bezoekers zijn toegestaan.

De situatie bij Museum Boijmans Van Beuningen is net iets anders: de instelling werd jarenlang gesloten voor vernieuwing en Panyigay mocht de tijd nemen om de essentie van het blootgelegde museum vast te leggen. De kamers van Boijmans Van Beuningen hebben een herkenbare architectuur. De ruimtes waar normaal gesproken iconen van kunst te zien zijn, zijn nu leeg, in afwachting. De muren, vloeren, plafonds, kleuren, de lichtinval en sporen van de vorige tentoonstellingen vullen de lege plekken van de identiteit van het museum in. De lege kamers worden het kunstwerk.

Deze serie heeft een andere kant. “Als kunst er niet is, wat zie je dan? Als je niet wordt afgeleid door de kunst? Je ziet alleen de sporen van wat er eerder was, en je fantasie vult de rest – de verhalen, de gebeurtenissen en dus de foto’s nodigen je uit om naar binnen te gaan. ”

In het oeuvre van Satijn Panyigay is er altijd een harmonieus evenwicht tussen licht en donker, vrolijk en somber, veerkracht en kwetsbaarheid. Haar werk, ondanks de afwezigheid van mensen, is verrassend humaan – ze spreekt de gevoelens van de toeschouwer aan.

Satijn Panyigay (1988) woont en werkt in Utrecht. Ze heeft deelgenomen aan tentoonstellingen in onder meer Fotomuseum Den Haag, Museum Tot Zover (Amsterdam), Villa Mondriaan (Winterswijk) en kunstbeurzen zoals Art Rotterdam, Unseen Photo Fair, PAN Amsterdam en Amsterdam Art Fair.

Voorzorgsmaatregelen

Galerie Caroline O’Breen heeft aanvullende voorzorgsmaatregelen genomen conform de richtlijnen van de Nederlandse overheid
• In de galerie kunnen 4 bezoekers tegelijk aanwezig zijn
• We respecteren de regel van 1,5 m afstand van elkaar
• Er is een ontsmettingsmiddel voor uw handen in de galerie
• De galerie worden dagelijks grondig schoongemaakt.