| Foam presenteert de eerste museale solotentoonstelling van Gilleam Trapenberg. Zijn presentatie in Foam 3h toont de volgende stap in een langlopende zoektocht waarin de fotograaf steeds de voorstelling en beeldvorming van het Caribisch gebied afweegt.
Unbé t’aweró betekent ‘binnenkort zal het later zijn’ in het Papiaments – de lokale taal die wordt gesproken op de eilanden Curaçao, Aruba en Bonaire. Deze serie vormt Trapenbergs visuele interpretatie van de nationale identiteit van Curaçao, waar hij geboren en getogen is. In zijn foto’s wisselen liefdevolle herinneringen aan zijn jeugd op het eiland zich af met sporen van het koloniale verleden en subtiele ondertonen van politiek wanbeleid, maar ook van individuele trots en uitingen van identiteit – ruim tien jaar nadat Curaçao een autonoom land binnen het Koninkrijk der Nederlanden is geworden.
In eerdere projecten, zoals Big Papi (2017) en New Suns (2020) toonde Gilleam Trapenberg een geromantiseerde blik op zijn gebied van herkomst: foto’s van trotse uitingen van mannelijkheid werden afgewisseld met portretten van sterke vrouwen, verliefde koppels, roze luchten en felgekleurde zonsondergangen. Inmiddels is Trapenbergs verbeelding kritischer geworden: in zijn recente serie This Surely Must Be Paradise (2020) zet hij portretten van de plaatselijke bevolking van Sint-Maarten af tegen meer ‘exotische’ beelden zoals we die uit toeristenbrochures kennen – twee kanten van dezelfde medaille. Met zijn nieuwste project voor Foam 3h gaat Gilleam Trapenberg ditmaal voorbij aan de beeldvorming van het Caribisch gebied als ‘exotisch paradijs’ en richt hij zich volledig op zijn geboorte-eiland Curaçao. Hoe ziet het leven eruit van de mensen die er wonen, in plaats van wat de hordes toeristen wordt voorgeschoteld? Door middel van portretten, foto’s van interieurs en andere plekken waar Curaçaoënaars hun vrije tijd besteden en dagelijks leven doorbrengen, zien we een meer genuanceerde kijk op het leven in Curaçao. Met Unbé t’awerómarkeert Trapenberg naar eigen zeggen een volgende stap in zijn artistieke praktijk: een van volwassenwording. |
