Het PROTO Art & Design Festival is een samenwerking van de creatieve mbo- en hbo-opleidingen in Zwolle, waarbij studenten hun werk op diverse locaties kunnen laten zien. Dit gebeurt onder meer in de Spoorzone, waar in toekomst de opleidingen Artez, Cibap en Museum de Fundatie samen een nieuw cultureel centrum zullen vormen. In deze pilot-tentoonstelling is voor het eerst werk van twee artists in residence van PROTO te zien, samen met werk van studenten aan wie zij masterclassses hebben gegeven. Dit jaar zijn fotograaf Dana Lixenberg en ontwerper Richard Hutten bij PROTO te gast.

_{Richard Hutten, Stedelijk Museum Stoel, 2008, Staal / PU, 77 x 42 x 46 cm, bruikleen van de kunstenaar}

In de geselecteerde werken van Dana Lixenberg staat het portret in relatie tot de omgeving, en meer specifiek tot meubelstukken centraal; vaak gaat het om heel gewone, massa-geproduceerde stoelen en tafels. Deze objecten zijn bepalend voor de lichaamstaal van de geportretteerden en vormen een contrast met de extravagant vormgegeven stoelen en objecten van Richard Hutten in deze tentoonstelling. Een deel van het werk van Lixenberg in de tentoonstelling toont mensen die door diverse omstandigheden aan de rand van de maatschappij zijn gedrongen. Neem bijvoorbeeld The Last Days of Shismaref (2008), een portret van de Inupiaq gemeenschap in Shishmaref, Alaska, dat door de gevolgen van klimaatveranderingen langzaam maar zeker haar eiland verliest. In de portretten, gefotografeerd in interieurs vol details, schuren traditionele leefpatronen met de hedendaagse wegwerpmaatschappij. Voor Imperial Courts, 1993-2015, een project over een gelijknamig sociaal woningbouwproject in Los Angeles, volgde Lixenberg de bewoners gedurende lange tijd en legde daarmee de veranderingen van de buurt vast. Een boekpresentatie in Imperial Courts in 2015 laat zien hoe persoonlijk de foto’s en het boek voor de bewoners zijn.

Haar studenten – uit verschillende opleidingen en jaargangen – hebben de focus op het portret in diverse vormen gelegd, met aandacht voor een onderliggende context of verhaal.

Voor Richard Hutten ligt de verandering aan de ene kant in het maakproces – in de tentoonstelling zichtbaar gemaakt met behulp van schetsen en modellen naast de vormgegeven eindproducten. Aan de andere kant gaat het product op het moment dat het wordt verkocht, ook een eigen leven leiden. Huttens boek Works in Use (2006) legt hierop de nadruk – zijn populaire ontwerp ‘domoor’ bijvoorbeeld, een mok met twee grote hengsels, wordt ook als kinder- of hondenspeelgoed gebruikt. Hierbij sluit de receptie aan van Lixenberg’s foto’s van de jong overleden rappers Tupac en Biggie, beide iconen van de jeugdcultuur – hun portretten werden wereldberoemd en gingen een eigen leven leiden. Van Hutten zijn er onder andere de Layers Cloud Chair, de Boekenstoel en door hem vormgegeven tapijten te zien. Zijn studenten hebben vooral naar het maakproces en het verhaal erachter gekeken – er zijn dan ook niet enkel uitgewerkte ontwerpen te zien.

Richard Hutten (Zwollerkerspel, NL, 1967) heeft sinds 1991 zijn eigen ontwerpstudio in Rotterdam. Ook is hij sinds de oprichting in 1993 nauw betrokken bij ontwerpbureau Droog Design en is een van de vooraanstaande exponenten van Dutch Design. Hutten is bekend om wat hij noemt zijn ‘No Sign of Design’ meubilair; functionele meubelen in een conceptuele en humoristische stijl. Zijn populairste ontwerp is de ‘domoor’, ontworpen in 2002 en geproduceerd door Gispen; een eigenwijze mok met twee reuzegrote oren. Tot zijn opdrachtgevers behoren Artifort, Muji, Moooi, Qeeboo en Moroso, en zijn werk is opgenomen in meer dan 50 musea wereldwijd, waaronder het MoMA (New York en San Francisco, VS), het Victoria & Albert Museum (London, VK), het Chicago Art Institute en het Stedelijk Museum Amsterdam.

_{Dana Lixenberg, Minnie Olanna, 2007, uit de serie The Last Days of Shishmaref, 2008, Courtesy of the artist and GRIMM Amsterdam | London | New York, Copyright Dana Lixenberg}

Dana Lixenberg (Amsterdam, NL, 1964) voert lange termijn projecten uit, vaak met een focus op onderbelichte of gemarginaliseerde gemeenschappen. Haar bekendste werk is het omvangrijke project Imperial Courts, 1993-2015; een portret van een kleine gemeenschap in Watts, Los Angeles. Deze serie werd in 2017 bekroond met de Deutsche Börse Photography Foundation Prize. Haar werk wordt museaal getoond en is vertegenwoordigd in prominente collecties in binnen-en buitenland. Verder heeft Dana Lixenberg vele redactionele opdrachten uitgevoerd voor tijdschriften zoals The New Yorker, The New York Times Magazine, Vibe, Vogue, Newsweek en Vrij Nederland.

(Ex-)Change is onderdeel van de Future Factory, het laboratorium van Museum de Fundatie. Multidisciplinaire makers gaan hier op zoek naar de hartslag van de tijd. Welke thema’s bepalen de toekomst? Antwoorden zijn te zien in exposities zowel binnen als buiten het museum.

Het PROTO Art & Design Festival is een samenwerking van de creatieve mbo- en hbo-opleidingen in Zwolle, waarbij studenten hun werk op diverse locaties kunnen laten zien. Dit gebeurt onder meer in de Spoorzone, waar in toekomst de opleidingen Artez, Cibap en Museum de Fundatie samen een nieuw cultureel centrum zullen vormen. In deze pilot-tentoonstelling is voor het eerst werk van twee artists in residence van PROTO te zien, samen met werk van studenten aan wie zij masterclassses hebben gegeven. Dit jaar zijn fotograaf Dana Lixenberg en ontwerper Richard Hutten bij PROTO te gast.

In de geselecteerde werken van Dana Lixenberg staat het portret in relatie tot de omgeving, en meer specifiek tot meubelstukken centraal; vaak gaat het om heel gewone, massa-geproduceerde stoelen en tafels. Deze objecten zijn bepalend voor de lichaamstaal van de geportretteerden en vormen een contrast met de extravagant vormgegeven stoelen en objecten van Richard Hutten in deze tentoonstelling. Een deel van het werk van Lixenberg in de tentoonstelling toont mensen die door diverse omstandigheden aan de rand van de maatschappij zijn gedrongen. Neem bijvoorbeeld The Last Days of Shismaref (2008), een portret van de Inupiaq gemeenschap in Shishmaref, Alaska, dat door de gevolgen van klimaatveranderingen langzaam maar zeker haar eiland verliest. In de portretten, gefotografeerd in interieurs vol details, schuren traditionele leefpatronen met de hedendaagse wegwerpmaatschappij. Voor Imperial Courts, 1993-2015, een project over een gelijknamig sociaal woningbouwproject in Los Angeles, volgde Lixenberg de bewoners gedurende lange tijd en legde daarmee de veranderingen van de buurt vast. Een boekpresentatie in Imperial Courts in 2015 laat zien hoe persoonlijk de foto’s en het boek voor de bewoners zijn.

Haar studenten – uit verschillende opleidingen en jaargangen – hebben de focus op het portret in diverse vormen gelegd, met aandacht voor een onderliggende context of verhaal.

Voor Richard Hutten ligt de verandering aan de ene kant in het maakproces – in de tentoonstelling zichtbaar gemaakt met behulp van schetsen en modellen naast de vormgegeven eindproducten. Aan de andere kant gaat het product op het moment dat het wordt verkocht, ook een eigen leven leiden. Huttens boek Works in Use (2006) legt hierop de nadruk – zijn populaire ontwerp ‘domoor’ bijvoorbeeld, een mok met twee grote hengsels, wordt ook als kinder- of hondenspeelgoed gebruikt. Hierbij sluit de receptie aan van Lixenberg’s foto’s van de jong overleden rappers Tupac en Biggie, beide iconen van de jeugdcultuur – hun portretten werden wereldberoemd en gingen een eigen leven leiden. Van Hutten zijn er onder andere de Layers Cloud Chair, de Boekenstoel en door hem vormgegeven tapijten te zien. Zijn studenten hebben vooral naar het maakproces en het verhaal erachter gekeken – er zijn dan ook niet enkel uitgewerkte ontwerpen te zien.

Richard Hutten (Zwollerkerspel, NL, 1967) heeft sinds 1991 zijn eigen ontwerpstudio in Rotterdam. Ook is hij sinds de oprichting in 1993 nauw betrokken bij ontwerpbureau Droog Design en is een van de vooraanstaande exponenten van Dutch Design. Hutten is bekend om wat hij noemt zijn ‘No Sign of Design’ meubilair; functionele meubelen in een conceptuele en humoristische stijl. Zijn populairste ontwerp is de ‘domoor’, ontworpen in 2002 en geproduceerd door Gispen; een eigenwijze mok met twee reuzegrote oren. Tot zijn opdrachtgevers behoren Artifort, Muji, Moooi, Qeeboo en Moroso, en zijn werk is opgenomen in meer dan 50 musea wereldwijd, waaronder het MoMA (New York en San Francisco, VS), het Victoria & Albert Museum (London, VK), het Chicago Art Institute en het Stedelijk Museum Amsterdam.

Dana Lixenberg, Minnie Olanna, 2007, uit de serie The Last Days of Shishmaref, 2008, Courtesy of the artist and GRIMM Amsterdam | London | New York, Copyright Dana Lixenberg

Dana Lixenberg (Amsterdam, NL, 1964) voert lange termijn projecten uit, vaak met een focus op onderbelichte of gemarginaliseerde gemeenschappen. Haar bekendste werk is het omvangrijke project Imperial Courts, 1993-2015; een portret van een kleine gemeenschap in Watts, Los Angeles. Deze serie werd in 2017 bekroond met de Deutsche Börse Photography Foundation Prize. Haar werk wordt museaal getoond en is vertegenwoordigd in prominente collecties in binnen-en buitenland. Verder heeft Dana Lixenberg vele redactionele opdrachten uitgevoerd voor tijdschriften zoals The New Yorker, The New York Times Magazine, Vibe, Vogue, Newsweek en Vrij Nederland.

(Ex-)Change is onderdeel van de Future Factory, het laboratorium van Museum de Fundatie. Multidisciplinaire makers gaan hier op zoek naar de hartslag van de tijd. Welke thema’s bepalen de toekomst? Antwoorden zijn te zien in exposities zowel binnen als buiten het museum.