Het Noordpoolgebied werd nooit beschouwd als een goede plek voor vrouwen. Doorheen de geschiedenis werden vrouwen ongeschikt geacht voor de uitdagingen van een geïsoleerd leven in de wildernis. Niet-inheemse bevolkingen hebben het poolgebied lang geconcipieerd als een dor, onherbergzaam landschap waar alleen de sterkste mannen konden overleven. De aanname van de avontuurlijke aard en de technische aanleg van mannen ging gepaard met de systematische uitsluiting van vrouwen uit de arctische wereld.
Deze ingesteldheid wordt ook weerspiegeld in de verhalen en literatuur die zich afspelen in het poolgebied : vrouwen zijn meestal afwezig, en als ze toch verschijnen, worden ze geclassificeerd als een inferieure metgezel, een uitzondering of als niet bij hun volle verstand. Tezelfdertijd kent men in de Westerse wereld vrouwelijke eigenschappen toe aan het noordpoolgebied en de natuur in het algemeen. Aanvankelijk werd de Arctis beschouwd als een gebied dat veroverd of gepenetreerd moest worden.

Terwijl deze visie in postkoloniale tijden is veranderd, wordt het Noordpoolgebied nog steeds gefeminiseerd en wordt het nu collectief voorgesteld als een pure, ongerepte plek die onze bescherming nodig heeft. Een kaal, maagdelijk landschap in nood. Door het een passieve identiteit als object van verlangen op te leggen, sluit dit eenzijdig en versimpeld beeld niet aan bij de werkelijkheid.
Het project Only Barely Still heeft als doel een ander narratief over het noordpoolgebied en zijn collectieve verbeelding aan te reiken. Door op de as van twee misvattingen te gaan staan – over het Noordpoolgebied enerzijds en vrouwen anderzijds – wil het op een respectvolle manier hun synergie vastleggen.

Catherine Lemblé is een van de twee laureaaten van « Propositions d’artistes » 2021, een door Contretype gelanceerde jaarlijkse projectoproep.