Met trots kondigt Annet Gelink Gallery Hidden in Another World aan, Bertien van Manens tweede solotentoonstelling in de galerie.

De tentoonstelling bestaat uit een selectie foto’s afkomstig uit Van Manens publicatie Vrouwen te gast (1979), waarvoor zij vrouwen fotografeerde die in de jaren zeventig vanuit het Middellandse Zeegebied naar Nederland kwamen om zich te verenigen met hun man, die hier al werkte, of zelf werk te zoeken. Als fotografe zit Van Manen dicht op de huid van haar onderwerpen – ze dompelt zichzelf onder in de plaatsen en culturen die ze fotografeert, leert de taal, leeft samen met de mensen wiens leven ze documenteert en gaat duurzame relaties aan.

Het leven van de vrouwen op deze foto’s speelt zich af tussen twee werelden. Zij dienen zich staande te houden te midden van twee culturen, met tegenstrijdige verwachtingspatronen van hun man, familie, cultuur van het thuisland en die van Nederland. Door heimwee klampen zij zich vast aan de cultuur die zij kennen, maar des te meer zij integreren, des te meer zij er soms van vervreemden. Hun leef- en werkomgeving zijn hard – niet zelden wonen ze met grote gezinnen in éénkamerwoningen en krijgen ze de minst geliefde baantjes.

De titels van de werken verwijzen naar de plaats en het jaartal van de foto. Daarbij straalt de ‘’Hollandsheid’’ van het beeld af: weilanden, rijtjeshuizen, stomerijen vol Westerse kleding. Ook de misplaatstheid en het harde leven schijnen door de foto’s heen: vrouwen wat ongemakkelijk zittend op een stoel; vrouwen door Hollands weer en wind, paraplu in de hand; kleine en vervallen huizen met grote gezinnen. Op de waslijn nauwelijks plek voor de grote tapijten.

Ondanks de zware omstandigheden die Van Manen vastlegde, geven de foto’s niet enkel een sombere kijk op het leven van de vrouwen. Zo fotografeerde ze vrouwen feestend in Schiedam, dansend met elkaar, lachend naar de camera. Op die manier geven de werken met name een beeld van de eindeloze veerkrachtigheid van deze vrouwen.

Het moeten vluchten voor oorlogen of andersoortig uitzichtloze situaties in het thuisland, is bepaald niet beperkt gebleven tot de jaren zeventig. De beelden van deze vrouwen tot zich nemend, kan men vaak niet anders dan een vergelijking trekken met de huidige situatie. Toch weet Van Manen, in haar nauwe contact met de vrouwen, een verhaal te vertellen dat verder rijkt dat hun concrete geschiedenis, en raakt zij aan universele thema’s als ontheemding en thuis voelen, vervreemding en isolatie, feminisme en, uiteindelijk, liefde.