Als extra op de meer dan een week PAN kunst- en antiekbeurs is er nog enkele weken gelegenheid om na te genieten in de galerie. Niet alleen zijn er nog specifieke werken van de drie gepresenteerde kunstenaars te zien, maar ook kunnen de donkere winterdagen licht brengen in de mysteries van die kunsten. De uitingen van schilderkunst en fotografie zijn soms verrassend overlappend. Naarmate de technieken vorderen wordt onze waarneming steeds meer op de proef gesteld. Van schilderwerk op foto’s kijken we niet meer op. En een fotoprint lijkt soms op het werk van een fijnschilder. Daarbij heeft ook schilderkunst nog steeds veel energie. Dat alles brengt een prettig gevoel van (h)erkenning teweeg.
Fotograaf Andrés Gallego (ES 1983) is geboeid door het werk van de 20e-eeuwse Amerikaanse schilder Edward Hopper, welke laatste ondersteuning vond in door hem gefotografeerde ruimtelijke structuren. De ‘Hopper Essence’ serie van Gallego is een reeks foto’s waarbij de uitzichten vanuit de ramen door de kunstenaar zelf met acrylverf op canvas zijn overgebracht, evenals de scenografie, die op ware schaal is nagemaakt. Alle personages tonen een in zichzelf gekeerde sfeer van verstilling. Deze interpretatie van Hoppers schilderwerk doet je twijfelen aan wat je ziet. De geraffineerde belichting van decor en modellen zorgt voor een magisch effect.
Daartegenover reist Vincent van Gaalen (NL 1984) door Europa om er de donkerste plekken te fotograferen. Hij bepaalt die via online beschikbaar kaartmateriaal en reist ernaartoe m.b.v. GPS-techniek. Daar is zeker nog geen lichtvervuiling en alleen het schijnsel van de volle maan is voorhanden. Te midden van deze duisternis – omringd door niets meer dan zijn fotoapparatuur, een tent en wat rantsoen – fotografeert Van Gaalen onze menselijke afwezigheid. Bladeren, stenen, water en lucht vangen het licht van de maan en sterren. Het gaat hem om de puur zintuiglijk ervaren indruk van die landschappen. Die desolate taferelen, afgebeeld in talloze schakeringen van wit, grijs en zwart, roepen schilderijen uit de Romantiek op.
Bas Wiegmink (NL 1977) trotseert de huidige digitale en interdisciplinaire modes in eigen uitdagingen met verf op doek. Zijn inspiraties uit natuur en architectuur lijken onbegrensd, alles is mogelijk in deze schilderijen. De natuur krijgt schijnbaar kracht om te evolueren, vegetatie doemt op uit alle richtingen. De lucht reflecteert in fantastische kleuren, de aarde straalt. Wiegmink schildert met veel contrasten in een uitbundig romantisch kleurenpalet, soms zelfs fluorescerend. Bomen en planten groeien wild tussen bouwsels door, de uitbundige flora neemt alle ruimte in. De filmische en dromerige manier van schilderen blijft je boeien.