Groepsexpo georganiseerd onder auspiciën van Mentor Mentor met werk van:
GREET VAN OPSTAL – Ik heb u wel gezien / Je vous ai vu (I did see you)
In ‘Ik heb u wel gezien’, verweeft Greet Van Opstal eigen en gevonden beelden. We worden deelgenoot aan haar blik op de ander waarin ze zich lijkt af te vragen hoe belangrijk het voor mensen op de vlucht is om gezien te worden. Tegelijk wordt ons een spiegel voorgehouden over de manier waarop wij naar hen kijken.
Van Opstal combineert foto’s die ze in het asielcentrum vlak bij haar thuis maakte, met beelden uit oude tijdschriften en archiefbeelden van haar zus die als vluchtelinge in haar gezin werd opgenomen. Tijdens de reis die ze vele jaren later samen maakten naar haar thuisland, rezen er vragen over vluchten en (n)ergens thuishoren, en haar eigen rol in dat verhaal.
HANNE VAN ASSCHE – Somewhere in the middle
Met twee epicentra aan weerszijden is het niet meer dan logisch dat we Amerika altijd horizontaal verkennen. Er is een Oost en een West, en in het midden ligt een gigantisch lappendeken van staten dat vaak wordt overgeslagen of overgevlogen. Deze foto’s nemen je mee naar dat mythische midden, waar eindeloze snelwegen de betekenis van ‘ver’ tot het absolute maximum uitrekken en rijden de enige manier lijkt om het te ontdekken. In Somewhere in the middle leer je vrijheid kennen als een onbetrouwbare weegschaal die overhelt naar extremen, zonder enige waarschuwing. Een weegschaal waarop mensen behoedzaam hoop en realiteit proberen te balanceren, op zoek naar evenwicht.
ILSE OOSTERKAMP – Virtuoso Hands
Er zijn best wat dingen die de zoon van Ilse Oosterkamp niet of moeilijk lukken door zijn meervoudige handicap, maar met zijn handen creëert hij iets wat niemand hem nadoet. Door zijn hypermobiliteit tovert hij voortdurend kortstondige sculpturen tevoorschijn. De houdingen duren hooguit enkele seconden, en ze zijn niet te sturen. Hij is er zich zelfs niet van bewust dat hij ze maakt.
Hij creëert dan wel mooie vormen, binnen de huidige beeldcultuur waar alles rond perfectie draait, wekt het anders-zijn ongemak op. Door haar esthetische benadering tracht Oosterkamp dat gevoel om te buigen naar verwondering en bewondering.
JORIS VANDECATSEYE – In Belgrade
‘In Belgrade’ is een aaneenschakeling van stille fragmenten en sfeervolle indrukken van een stad in verandering. Waar vervagende overblijfselen en een nieuw vormgegeven identiteit elkaar in het alledaagse ontmoeten.
De foto’s zijn het resultaat van talloze dwalende wandelingen door Belgrado over een periode van 10 jaar. En hoewel eerder spontaan vastgelegd, scheppen ze samen een portret die haar geest weet te capteren. Want daar, in die tussenruimte, waar verleden en toekomst elkaar voorzichtig raken, weet de fotograaf de schoonheid van de transitie te vangen.
LINA MANOUSOGIANNAKI
Het is 2424. De bosbranden van de vorige eeuwen hebben de aarde verwoest en in de as gelegd. Van tijd tot tijd duiken er echter planten van het Antropoceen op uit de grond. Lina Manousogiannaki maakt deel uit van een wetenschappelijke groep van archeologen, palynologen (pollenonderzoekers) en historici die deze planten onderzoeken en de gegevens eromheen vastleggen. Hun doel is de materiële cultuur van het vroege millennium te begrijpen om de toekomst veilig te stellen.
META BOSCHMA – But The Dark Embraces Everything
But The Dark Embraces Everything is een ode aan de duisternis, aan wat daarin nog net te zien is en wat erdoor tevoorschijn komt. De atmosfeer in de fotoreeks slaat een brug tussen het aardse en de onbevattelijke grootsheid van het universum. Maar meer nog dan dat raakt ze aan een dimensie die vragen oproept over ons bestaan. Door ernstige luchtvervuiling heeft immers het overgrote deel van de wereldbevolking geen zicht meer op de rijke sterrenhemel, op dat onmetelijke hemelgewelf, dat ons eraan herinnert dat wij in wezen ontzettend nietig zijn en onderdeel van een miljarden jaren oud universum.
vernissage: vr 06.12 om 19u
expo open van 11 tot 19u
za 07.12 zo 08.12
do 12.12 vr 13.12 za 14.12 zo 15.12
Foto aankondiging: JORIS VANDECATSEYE