Ontij is Tine Guns’ tweede solo-tentoonstelling bij Deuss Gallery waarin ze ze zich de vraag stelt hoe om te gaan met persoonlijke en maatschappelijke uitdagingen in een wereld die steeds meer wordt bekeken door de lens van een smartphone, gefixeerd op snelle bewegingen en onmiddellijke bevrediging.
Via haar fotografie, ditmaal verrijkt met haar eigen smartphone-archief en de materialiteit van verschillende printtechnieken, speelt ze een spel van tonen en niet tonen, een twijfel tussen een intieme inkijk en versluiering.
Zo liet Guns de natuur vrij spel om haar beelden over te nemen. Dit deed ze door te printen op cortenstaal en vervolgens het natuurlijke roestproces te versnellen. Het resultaat is een materialisatie van gevoelens en reflecties in een jaar dat op macroniveau ook een jaar vol veranderingen lijkt te worden. En waarbij we de dingen niet meer helemaal onder controle lijkten te hebben.
Haar boek in de expo, Juggle Stuggle (een vervolg op haar gelijknamig videowerk), bestaat uit eigen gsm-beelden geprint met 4 lagen riso-print, een techniek waardoor ogenschijnlijk triviale beelden niet alleen een bepaalde materialiteit kregen maar ook door de op toeval beruste dubbeldrukken nieuwe beelden en associaties creëerden.
Tegen het einde van 2024 zal de wereld er misschien helemaal anders uitzien. De editie 2024 Reshuffling of the cards, whilst we dance speelt daar op in maar refereert meteen ook naar Guns’ videowerk Reminiscense of Humans in Motion.
Eigen aan haar oeuvre krijgt daarom ook het belang van ritme en tijd terug een plaats in deze expo waar dezelfde gelaagdheid terug te vinden is in de groeven van het vinyl.
The rave is not liberation, resistance, transcendence, utopia or therapy. It evades those clichés. It’s a collective, aesthetic experiment that chimes our times. It calls for a different language for a different life. It is also part of a wider art of constructing situations where we can reduce surveillance, consumption, the hustle. Find forms of collective joy. Or if not joy, ways to endure the pain of this dying world. – McKenzie Wark