In de serie SAD SONGS komt de manier waarop muziek en fotografie onze herinneringen vormgeven samen. De schilderijen laten zien uit welke flarden ons collectieve geheugen eigenlijk is opgebouwd.

Op de 48 kleine paneeltjes, ieder tien bij tien centimeter, zijn afbeeldingen te zien in zwart wit; zwaaiende zeemeerminnen, een weggedepte traan, een poes op een wasbak en een clown na zijn optreden in de kleedkamer. Daniela Schwabe voegt zorgvuldig gekozen fragmenten bij elkaar die samen een verhaal vertellen dat tegelijk persoonlijk en universeel is, waarbij muziek de gemene deler is.

In 2019 begon de serie als een samenwerking met de band SAD SONGS FOR HAPPY PEOPLE. De reeks was allereerst een visuele vertaling van de muziek van deze band. Een paar jaar later begon Schwabe zich verder in de symbiose tussen muziek en de beeldende vertolking daarvan te richten. SAD SONGS weerspiegelt dit onderzoek waar kleine olieverf schilderijen een harmonieuze vertelling vormen, verankerd in een samengestelde playlist. Als basis gebruikte Schwabe foto’s die zij zelf maakte, verzameld uit haar eigen archief. Hierin mengde ze ook beeld verzameld uit het archief van ons collectieve geheugen. Samen vertellen de schilderijen een verhaal van hoe de dialoog tussen beeld en klank postvat. Ze zijn een ode aan de momentopnames die ons vormen.

SAD SONGS belicht hoe subtiel de muzikale en beeldende ‘iconografie’ ons collectieve geheugen tastbaar maken. De panelen zijn meer dan stille getuigen; ze zijn overblijfselen, artefacten, van al dan niet cruciale momenten die door al onze verschillen heen prikken en ons als collectief aan elkaar rijgen. SAD SONGS nodigt uit stil te staan bij die ene foto of dat ene nummer dat ons raakt — elke compositie een ingetogen herinnering aan een gedeelde geschiedenis.