Museum JAN presenteert de overzichtstentoonstelling Marie-Jeanne van Hövell tot Westerflier – Schilderen met een lens. Deze tentoonstelling geeft een beeld van het rijke en diverse fotografische oeuvre dat Marie-Jeanne van Hövell tot Westerflier (1953) in 25 jaar heeft opgebouwd.

Van Hövell tot Westerflier is kampioen van de fotografische verstilling en natuurlijk licht. Haar portretten en stillevens doen denken aan bekende Nederlandse schilders als Johannes Vermeer en Clara Peeters, terwijl haar stadsgezichten herinneringen oproepen aan de fotografie van George Hendrik Breitner en Jacob Olie. Het ‘schilderen met een lens’ is een techniek die zij als geen ander beheerst. Zij creëert unieke fotografische beelden die het heden naar het verleden transformeren. Haar oeuvre, dat een bijzondere positie inneemt binnen de contemporaine Nederlandse fotografie, wordt ter gelegenheid van haar 70ste verjaardag voor het eerst in de breedte getoond. 

Marie-Jeanne van Hövell tot Westerflier

Als Van Hövell tot Westerflier in 1998 een analoge Hasselbladcamera leent, is de pas beginnende fotograaf direct verkocht. Het formaat, de scherpte en het vakmanschap waar de camera om vraagt, inspireren haar inmiddels al 25 jaar tot het vastleggen van herkenbare taferelen personen. Van Hövell gebruikt alleen natuurlijk licht en is dus steeds op zoek naar het juiste moment om haar onderwerp te vereeuwigen. Als een schilder niet tevreden is over een detail, kan hij dat met zijn penseel bijwerken of corrigeren. De lens is echter onverbiddelijk: die laat geen correctie toe, althans niet in het geval van Van Hövell voor wie fotoshoppen uit den boze is. Zij registreert een werkelijkheid die alleen zij kent en zichtbaar weet te maken.

Verstilling en ingetogenheid

In de tentoonstelling in Museum JAN worden acht verschillende fotoseries getoond waarin verstilling en ingetogenheid de rode draad vormen, zoals De stille stad  en Contemplation. De ingrediënten voor deze laatstgenoemde serie zijn voorwerpen uit haar eigen interieur – bloemen, vruchten en soms een dood insect – met als resultaat een fotoserie die bewondering voor de Hollandse zeventiende-eeuwse schilderkunst verraadt. Ook voor De stille stad arrangeerde zij min of meer zelf de architectonische ingrediënten van de gebouwen door de manier waarop ze haar standpunt kiest en gebruik maakt van de lichtsomstandigheden. Haar reeks At the Window roept door de lichtval associaties op met het werk van de zeventiende-eeuwse schilder Johannes Vermeer. In haar portretfotografie en de serie The White Blouse weet zij elke keer weer de ziel van de geportretteerde te raken.