Clarysse toont portretten van schrijvers, denkers en kunstenaars die hem boeien en die de grenzen van de menselijke geest aftasten. Portretten van Freud, Jung, Lou Andreas-Salomé, Nietzsche, George Sand, Baudelaire, Van Ostaijen, Courbet, Camus… Door hun portret te schilderen plaatst hij ze – in lijn met een eeuwenoude traditie – op een voetstuk maar tegelijkertijd problematiseert hij ze door ingrepen of toevoegingen aan dat portret, die ​​op gespannen voet staan met het organische van het geschilderde portret. Hoewel de keuzes voor deze motieven niet willekeurig zijn, laat de schilder alle associaties of verbanden aan de verbeelding van de toeschouwer over. Clarysse heeft meerdere onderscheidingen ontvangen en zijn werk is opgenomen in verschillende musea.

Wanda Tuerlinckx fotografeert androïden. Natsume Sōseki, een 19e eeuwse Japanse dichter, leefde aan het begin van een tijd waarin technologie de fascinatie en verbeelding van mensen veroverden. 140 Jaar later incarneert Sōseki als een androïde die in zijn oorspronkelijke kledingdracht en met zijn eigen stem in staat is om gesprekken te voeren en lezingen te geven. De meeste androïden handelen aan de rand van de ‘uncanny valley’, de griezelige vallei. Er is een relatie tussen de mate waarin een object op een mens lijkt en de emotionele respons op het object. Humanoïde objecten kunnen bij waarnemers, echte mensen, ‘unheimische’ of vreemd vertrouwde gevoelens van onbehagen en afkeer oproepen. Tuerlinckx exposeerde vorig jaar haar robots naast oude 19e eeuwse portretten in de ‘Dutch National Portrait Gallery’ in Amsterdam: verrassende gelijkenissen!

Thijs Linssen toont voor het eerst publiekelijk ‘De Dinsdagavonden’, een werk over een groep mannen die al meer dan 20 jaar met elkaar zaalvoetballen. Altijd dezelfde tijd, in dezelfde zaal en dezelfde mensen, met dezelfde regels. Hier staat de tijd even stil en de buitenwereld bestaat niet: meer dan 20 jaar gevangen in een fractie van één seconde door middel van 600 camera’s. De mannen zijn geen jongens meer. Naarmate het werk vordert zien we dat de tijd ze niet onberoerd laat. ‘Als standbeelden die aan het roesten zijn.’ Thijs deed mee aan de Biënnale Gelderland en UNFAIR Amsterdam.