Loading Events
  • This event has passed.

Wat is tegenwoordig het meest correcte beeld van het eiland Cuba? Uit een recent artikel op het onafhankelijke online podium Cubanet – geschreven door Jorge Olivera Castilo – halen we dat het eiland wordt gekenmerkt door een harde strijd om het dagelijks bestaan. Er is een enorme schaarste aan voedingsmiddelen met alleen de zwarte markt als enige reddingsboei. Zelfs wordt er gevreesd voor een verslechtering van de leefomstandigheden in de komende maanden als gevolg van de strafsancties die de Amerikaanse regering tegen Cuba heeft afgekondigd.

Echter op de foto’s die Vincent Delbrouck maakte van een groep adolescenten in de wijk La Vibora, is er van die context weinig te merken. Delbrouck komt al sinds 1997 in Cuba en hij reist sindsdien met regelmaat terug naar wat hij zijn ‘adoptieland’ noemt. Toen hij er na een langere onderbreking in 2014 weer was, voelde het voor hem ‘like a second chapter of my creative life there, surrounded by a more feminine and delicate energy […] I have finally found my nest in Havana’s suburbs.’

In de lente van 2018 ontmoette Delbrouck een groep jongeren in het park El Chivo in La Vibora, een rustige wijk van Havana. De meisjes vroegen hem of hij foto’s wilde maken: ‘Suddenly they were there: Leslie, Oscar, Gabriela, Solanch, Addiel, Leonardo, Oris, Sharawi, Marcel. I photographed them with open enthusiasm, a bit jealous but at ease. In them I found what I had been trying to formulate for years: an infectious joy […] Hij voelde zich verbonden met hen; de verschillen in leeftijd en cultuur vielen weg en hij werd deel van de groep. De tieners die Delbrouck ontmoette, zijn uit de generatie die geboren is in de zogenaamde ‘Speciale Periode’. Hiermee worden de jaren aangeduid na de val van de Berlijnse Muur en de instorting van de Sovjetunie, destijds Cuba’s (economische) bondgenoot, wat resulteerde in schrijnende tekorten aan levensmiddelen en andere producten. Naar aanleiding van de Cubaanse Revolutie die in 1959 uitmondde in de invoering van een communistisch regime door Fidel Castro, handhaafden de Verenigde Staten sinds de jaren zestig immers een handelsembargo. Internet is voor veel Cubanen toegankelijker geworden door de legalisering van thuisnetwerken en de import van routers, maar de regering bepaalt tot welke website zij toegang hebben. De vrijheid van meningsuiting en journalistieke en artistieke vrijheid is nog altijd beperkt en de tolerantie ten aanzien van de LHBT-gemeenschap is sinds de jaren vijftig ook nauwelijks verbeterd. Echter al deze zaken lijken Delbroucks tieners nauwelijks te raken. Hoe ziet hun toekomst eruit? ‘No real plans for the future here,’ zegt Delbrouck, ‘the country does not have the ability to offer careers. You should know it and better lie on the Floor and kiss your girlfriend or your boyfriend, starting to create your own pathe of little freedoms in this harsh world of decay.’

Vincent Delbrouck voelde zich verbonden met de groep: de verschillen in leeftijd en cultuur vielen weg en hij werd deel van hen: ‘I was not just a stranger or an observer. We shared our feelings, our friendship, our love’. Hij fotografeerde en filmde hen na school, gekleed in hun verplichte uniform, als ze rondhingen in het park of op het strand: lachend, kletsend, muziek luisterend, rokend, champu (aangelengde rum) drinkend, vrijend… alles getuigend van een alomvattende, bevrijdende energie. De foto’s van Vincent Delbrouck zijn een testament voor de eeuwige vernieuwende levens- en veerkracht die aanwezig is in de jeugd en een hoopvolle getuigenis van de potentie die er bestaat om de beperkingen van omstandigheden te ontstijgen en een betere toekomst te scheppen. Zijn fotoproject ‘The youth of La Vibora’ is daar een getuigenis van.

Vincent Delbrouck oftewel V.D. (Brussel, België, 1975) maakt zeer persoonlijk werk dat een mix van autobiografie en fictie is. Zelf omschrijft hij zijn fotoseries ook wel als ‘poetische documentaires’. Hij combineert zijn foto’s vaak met eigen teksten en tekeningen en verwerkt ze in collages. Zijn fotoboeken hebben een (fictief) dagboekachtig karakter. In 2008 verscheen zijn eerste boek Beyond History (Havana 1998-2006) . Dit (in eigen beheer uitgegeven???) boek won in 2009 de Prix de Livre d’auteur tijdens Les Rencontres Internationales de la Photographie in Arles.

Cuba, en met name de hoofdstad Havana, vormt een rode draad in Delbroucks leven en werk. Een ander belangrijk land voor hem is Nepal, waar hij in 2009 zelf een jaar lang met gezin in de hoofdstad Kathmandu woornde. Zijn Himalaya-project resulteerde in drie fotoboeken: As Dust Alights (2013), Some Windy Trees (2013) en Dzogchen (2015). De afgelopen jaren reisde hij opnieuw naar Cuba waaruit onder meer de hier getoonde serie over tieners voortkwam. In 2015 werd hem de Outset / Unseen exhibition Fund toegekend, en in het juryrapport werd geschreven: ‘While combining the physicality of the analogue imprint with an intuitive and instinctive way of working, Delbrouck creates installations as a flux of life’. Eerder waren solotentoonstellingen van Vincent Delbrouck te zien in onder meer het Fomu in Antwerpen (2015) en het Musée de la Photographie in Charleroi. Een begeleidende publicatie verschijnt bij Hatje Cantz.

Share This Story, Choose Your Platform!